Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Koszalinie pozyskało w ramach projektu „Wsparcie dzieci umieszczonych w pieczy zastępczej w okresie epidemii COVID-19” ze środków europejskich oraz krajowych aż 524 054,00 zł z przeznaczeniem na zakup niezbędnego sprzętu do nauki zdalnej, W ramach projektu Rodziny z terenu powiatu koszalińskiego otrzymają:
– 124 komputery przenośne wraz z oprogramowaniem;
– 16 telewizorów 55”;
– 32 urządzenia wielofunkcyjne;
– 2 projektory;
– środki ochrony osobistej (maseczki, rękawiczki i płyny do dezynfekcji rąk);
– specjalistyczne programy dla osób z niepełnosprawnościami.
Mamy nadzieję że sprzęt i inne otrzymane prze Rodziny i dzieci urządzenia przyczynią się do sprawnego i systematycznego pozyskiwania wiedzy w dobie pandemii i reżimu sanitarnego. Sprzęt jest własnością powiatu koszalińskiego i w drodze użyczenia trafi do rodzin zastępczych i Rodzinnych Domów Dziecka jeszcze przed rozpoczęciem roku szkolnego.
Rodzinom i dzieciom życzymy samych sukcesów w zdobywaniu i poszerzaniu wiedzy!!!
W dniu 10 sierpnia 2020 r. została podpisana umowa o udzielenie grantu w ramach projektu pn. „Razem dla DPS”, współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, działania 2.8. Rozwój usług społecznych świadczonych w środowisku lokalnym Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 dla naszych jednostek organizacyjnych pomocy społecznej – Domów Pomocy Społecznej w Cetuniu, Parsowie, Mielnie, Żydowie i w Nowych Bielicach. Umowa została podpisana przez Starostę Mariana Hermanowicza i Wicestarostę Tomasza Tesmera w Biurze Zamiejscowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Zachodniopomorskiego w Koszalinie. Przyznane dofinansowanie ma na celu wspomóc nasze jednostki w trudnej sytuacji związanej z COVID-19. Ogólna kwota przyznanego grantu wynosi 1 809 475 zł.
Nowe busy marki Renault przystosowane do przewozu osób niepełnosprawnych trafiły do pięciu domów pomocy społecznej w powiecie koszalińskim.
Łączna wartość zakupionych samochodów wynosi 663 718,00 zł (koszt jednego pojazdu to 132 743,00 zł). Kwotę 400 000,00 zł dofinansował Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych – (80 tys. zł – 1 samochód). Pozostałe środki to wkład finansowy powiatu.
Stajemy w kole, trzymając się za ręce. Osoba prowadząca podnosi do góry rękę tego, kto stoi po jej prawej stronie, mówiąc: „To jest mój przyjaciel”. Wywołany w ten sposób przedstawia się imieniem i podnosi rękę następnego w kółku, także ze słowami „To jest mój przyjaciel”. I tak dookoła, aż wszyscy się sobie przedstawią i wszystkie ręce będą w górze. Wtedy wszyscy się wszystkim kłaniają.
KOMPLEMENTY
Puszczamy rytmiczną muzykę (w warunkach spartańskich wszyscy nucą tę samą melodię) i w takt melodii wszyscy chodzą po sali. Na znak prowadzącego należy powiedzieć coś miłego najbliżej stojącej osobie. Im bardziej wyszukany komplement, tym lepiej. Można np. stwierdzić: „Śniło mi się, że dostałeś złotą płytę za przebój, który nagrałeś” albo: „Twój siedemdziesiąty ósmy kędziorek nad prawym uchem jest czarujący”, albo: „Uśmiechem bijesz na głowę Monę Lizę!”… I tak chodzimy, mówiąc sobie miłe słowa, aż wszyscy się rozchmurzą, a może nawet będą śmiać się do rozpuku.
IMIONA
Grupa siedzi w kręgu. Piłka jest przekazywana kolejnym osobom i każdy, kto ją dostanie, mówi bardzo wyraźnie swoje imię (lub pseudonim). Kiedy wszyscy już się przedstawią, piłka wraca do pierwszej osoby, która rzuca ją w kierunku innego uczestnika. Ten, łapiąc piłkę, musi wykrzyknąć imię/pseudonim osoby rzucającej. I tak kolejno – piłka rzucana jest dalej, a każda osoba łapiąca musi wypowiedzieć imię/pseudonim rzucającego. Zabawa trwa tak długo, aż nikt się już nie myli.
CECHA CHARAKTERU
Każdy z uczestników wynajduje w sobie cechę charakteru zaczynającą się na literę swojego imienia, i tak się właśnie przedstawia, np. „Jestem kulturalny Karol” , „Szybki Szczepan”, „Małomówna Małgosia”, Wszyscy starają się zapamiętać imiona i przydomki poprzedników, każda kolejna osoba powtarza wszystkie wcześniej wymienione imiona i przymiotniki, a na końcu wymienia swoje. Co oznacza, że ostatnia osoba musi powtórzyć wszystkie. Następnie można zaproponować zmianę kierunku.
RUNDKA, CZYLI PRZEDSTAWIAMY SIĘ
Rozbudowana wersja poprzedniej zabawy. Stoimy, siedzimy, leżymy (na łące na przykład) w kręgu i kolejno, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, przedstawiamy się – imieniem lub pseudonimem, dodając równocześnie jakieś określenie własnej osoby. Przykład: Hanka – miłośniczka kaktusów, Jacek – fan rocka, Ewka – kinomanka itp. W następnej turze wszyscy kolejno zadają każdej z obecnych w kręgu osób po jednym pytaniu (zupełnie dowolnym). I kolejna tura: każde z nas, kierując się między innymi usłyszanymi odpowiedziami na pytania, „przedstawia” kolejno partnerów po swojemu. Do imion i cech dodajemy teraz swoją opinię o każdym, oczywiście pozytywną. Przykład: Hanka mówi: „To jest Jacek – znawca rocka, z miłym uśmiechem. A to Ewka, kinomanka, błyszczy dowcipem. To Jurek – matematyk, zawsze optymista” itd. Jeśli macie sporo czasu – rundka zapoznawcza może przekształcić się w bardzo ciekawą rozmowę.
DŻUNGLA
Żeby rozruszać towarzystwo, rozdajemy uczestnikom karteczki z nazwami zwierząt (wydające odgłosy). Każde zwierzę powinno się powtórzyć dwa razy. Na sygnał prowadzącego wszyscy zaczynają naśladować głosy swoich zwierząt (albo charakterystyczne ruchy), szukając w tym czasie swojej pary – tego samego zwierzęcia.
PAJĘCZA SIEĆ
Im więcej uczestników, tym lepiej. Wylosowana osoba trzyma kłębek wełny i zadaje pytanie odnoszące się do jej osoby, np. „Jaki kolor lubię najbardziej? Jaka jest moja ulubiona bajka? Jaki jest mój ulubiony deser?”. Kto dobrze odpowie, ten bierze kłębek i zadaje kolejne pytanie, dotyczące jego, ale pierwsza osoba zatrzymuje koniec wełny. Po kolejnej odpowiedzi pytający zatrzymuje nić, a kłębek podaje osobie, która odpowiedziała. Im więcej pytań, tym gęściej upleciona sieć. Jeśli uczestnicy nie znają się dobrze, można zadawać inne pytania i kierować je do konkretnej osoby. Wszystko zależy od naszej inwencji.
LUSTRO
Dobierzcie się w pary (najlepiej przez losowanie). Przez następne pięć minut jedna osoba w parze będzie lustrzanym odbiciem drugiej – to znaczy, będzie naśladować postawę, ruchy, gesty, wyraz twarzy, ton głosu, także powtarzać słowa. Staramy się robić to jak najdokładniej, bez przesady w żadną stronę – to i tak będzie zabawne. Po pięciu minutach zmiana w parze. Można tak się bawić w czasie jakiegoś działania, np. podczas wędrówki.
POLOWANIE NA CHOCHONIE
Wszyscy obecni piszą anonimowo na kartkach BOJĘ SIĘ… (np. węży, odpowiadać przed tablicą, rozmów z nieznajomymi, jąkania). Jeśli ktoś boi się wielu rzeczy i spraw, musi wybrać swojego najgorszego chochonia. Kartki wrzuca się do kapelusza i kolejno losuje wśród uczestników. Każdy najpierw głośno i wyraźnie odczytuje kartkę, po czym przedstawia swoje sposoby przegnania wylosowanego chochonia. Pozostali mogą dopowiadać, jeśli mają jakieś znakomite pomysły – zarówno bardzo konkretne i poważne, jak i zwariowane, typu: „Żeby przegnać tego chochonia, trzeba wskoczyć na stół i zawołać – kukuryku!”. Zabawa jest znakomita, wszyscy coś wygrywają! Można głosować, który sposób jest najlepszy.
CZASEM DOBRZE JEST KRZYKNĄĆ
Wszyscy kucają, kulą się i zaczynają cicho mruczeć, następnie powoli, stopniowo natężając głos, podnoszą się. Najpierw są schyleni, potem się prostują, wreszcie stają z rękami uniesionymi, a na koniec wyskakują do góry, krzycząc z całych sił. Można się umówić, że nie używamy słów, każdy wrzeszczy po swojemu. Można też wykrzyknąć wspólnie jedno jedyne słowo. Uwaga! Ważne jest, żeby wszyscy krzyczeli równocześnie. Powtórzcie tę zabawę trzy razy. Pogadajcie, jak się teraz czujecie. Zastanówcie się, czy świat nie wydaje się wam bardziej przyjazny.
NIE ROZŚMIESZAJ MNIE
Uczestnicy dobierają się parami. Jedna osoba usiłuje być poważna i nie uśmiecha się. Partner ma za zadanie ją rozśmieszyć. Kiedy mu
się to uda, para zamienia się rolami. Jeśli się nie uda, zmieniamy partnerów.
OPIEKUN I PODOPIECZNY
Dobieramy się parami. Jedno z nas gra rolę niewidomego (wystarczy zamknąć oczy), drugie zaś opiekuna, który kładzie rękę na ramieniu podopiecznego. Na klaśnięcie w ręce osoby wyznaczonej do prowadzenia zabawy (bez pary) niewidomi z opiekunami wyruszają na zwiedzanie okolicy (dotykiem!). Oczywiście podczas zwiedzania obowiązuje wszystkich absolutna cisza! Ponowne klaśnięcie w dłonie i następuje zmiana ról – opiekun staje się niewidomym. Na jedną turę zwiedzania trzeba przeznaczyć 7–10 minut. A teraz opowiedzcie sobie, co czuliście, odgrywając rolę niewidomego. A co, będąc opiekunem? Kto kogo właściwie prowadził (może być różnie)? I jeszcze – jakie wrażenia odebraliście, dotykając niby dobrze znanych przedmiotów.
22 lipca 2020 r. i 23 lipca 2020 r. odbyły się plenerowe spotkania profilaktyczne, kształtujące prozdrowotny styl życia dla rodzin zastępczych i dzieci (ponad 70 osób) w ramach projektu dofinansowanego z Funduszy Europejskich ,,Szansa jestem Za’’ realizowanego przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Koszalinie. Impreza zorganizowana była w Gospodarstwie Edukacyjnym ,, W labiryntach’’ w Paprotach. Dorośli i dzieci bawi się i rywalizowali podczas gier i zabaw pod okiem animatorów. Grupy wyruszały z gospodarstwa z pierwszą grą terenową o nazwie ,,O czym szumią wierzby’’, następnie w lesie brały udział w grze ,,Paprockie zwierzaki’’. W ,,labiryncie błędnik’’ dzielnie walczyli aby znaleźć ukryte kolorowe flagi. Po powrocie do gospodarstwa był krótki odpoczynek, posiłek i kolejne gry podwórkowe. Pogoda dopisała a uczestnicy byli bardzo zadowoleni.
To pierwsza po ogłoszeniu pandemii możliwość wspólnego spędzenia czasu. Do domu wróciliśmy szczęścili ale bardzo zmęczeni.
23 lipca 2020 roku pełnoletni wychowankowie z rodzin zastępczych rozpoczęli kurs teoretyczny na prawo jazdy. Kurs realizowany jest w ramach projektu „Szansa jestem ZA”. Zajęcia teoretyczne prowadził instruktor nauki jazdy Pan Adam Krupop-szkoła nauki jazdy-„Szybka bezpieczna jazda”.
Wakacyjne zabawy dla dzieci mogą stać się wspaniałą okazją, do budowania więzi rodzinnych. W trakcie roku szkolnego niestety zdecydowaną część naszego czasu pochłaniają obowiązki, dlatego warto podczas wakacji pamiętać o tym, aby poświęcić swoim pociechom wystarczająco dużo uwagi.
Pojedynek pytań
Zabawa polega na rozmowie, która oparta jest na pytaniach. W jednej rozgrywce uczestniczą dwie osoby. Rodzinę można podzielić na dwie drużyny. Jeśli członkowie rodziny są nieparzyści, można zmieniać kombinacje par, a każdy uczestnik zabawy zbiera punkty indywidualnie. Zanim rozpoczniemy zabawę, określamy miejsce, np. park, szkoła, kino, szpital, etc. Następnie zaczynamy rozmowę, która może składać się tylko i wyłącznie z pytań. Dialog trwa tak długo, aż któraś z osób się zagapi i odpowie na pytanie lub nie będzie miała pomysłu co mówić dalej. Refleks i pomysłowość, to podstawa tej zabawy. Nie zabraknie też śmiechu i nutki rywalizacji.
Słowo
Wakacyjne zabawy dla dzieci mogą doskonale pobudzać kreatywność. Do tego rodzaju zabaw możemy zaliczyć grę w “słowo”. Aby ją wykonać potrzebujemy talii kart z różnymi słowami. Karty rozdzielamy równo pomiędzy uczestników zabawy. Następnie określamy miejsce akcji i problem związany z miejscem. np. Sklep, w którym dwie panie kłócą się o ostatnią sztukę dorsza na promocji. Następnie zaczynamy rozmowę. Każdy uczestnik ma za zadanie jak najszybciej zejść z kart. Kiedy w wypowiedzi użyjemy słowa z konkretnej karty, możemy ją odrzucić z talii. Wypowiedzi jednak należy budować w taki sposób, aby była logiczne i pozwalały dojść do rozwiązania problemu.
Baba Jaga
Jeden z uczestników zabawy jest Babą Jagą. Stoi on twarzą do ściany, jednak w każdej chwili może się obrócić. Pozostali uczestnicy zabawy stoją przy przeciwległej ścianie. Ich zadaniem jest jak najszybciej dojść do Baby Jagi w taki sposób, aby nie widziała, jak się poruszają. Kto zostanie przyłapany, odpada z gry.
Skojarzenie
Jeden z graczy ma za zadanie wymyślić sobie jedno słowo. Inni gracze o tym wiedzą, jednak nie wiedzą jakie jest to słowo. Podają przypadkowe słowa, które mogą kojarzyć się ze słowem wymyślonym przez pierwszego gracza. Kiedy wszyscy wypowiedzą słowo, które im się kojarzy ze słowem wymyślonym przez gracza nr 1, gracz nr 1 podaje jakie wymyślił słowo. W drugiej części zabawy każdy z uczestników musi uargumentować, dlaczego słowo, które podał na początku zabawy kojarzy mu się ze słowem gracza 1.
Kim jestem?
Siadamy w kole. Każdy gracz pisze na karteczce samoprzylepnej 1 słowo, może być to rzecz, zwierzę lub osoba. Następnie naklejamy karteczkę na czoło osoby siedzące po prawej stronie, tak by nie wiedziała co jest na niej napisane. Po kolei gracze zgadują kim są poprzez zadawanie pytań zamkniętych, na które pozostali gracze odpowiadają “tak” lub “nie”. Gracz, który najszybciej zgadnie kim jest wygrywa.
Balony z wodą
Dzieci dzielą się na dwie drużyny. Do dyspozycji mają ręczniki oraz balony z wodą. Ich zadaniem jest odbijanie balona w dwóch drużynach, tak aby nie pękł (można także odbijać pojedynczo, każda drużyna oddzielnie). Drużyna, przez którą balon pęknie dostaje punkty ujemne. Wygrywa ta, która utrzyma balony jak najdłużej. Jest to doskonała zabawa, zwłaszcza na upalne dni!
Wyścigi
Do tej zabawy potrzebne będą słomki, popcorn oraz mini tor przeszkód, który możesz zrobić na stole lub podłodze. Dzieci poprzez dmuchanie w słomkę, mają przesuwać kawałek prażonej kukurydzy po torze przeszkód. Kto pierwszy ten lepszy!
Pajęczyna
Wakacyjne zabawy dla dzieci nie muszą ograniczać się do tego w co najczęściej bawią się nasze pociechy. Zaskocz swoje dzieci własną kreatywnością! Zabawą, która na pewno spodoba się Twoim dzieciom jest Pajęczyna. Potrzebujesz taśmy i starych gazet z których dzieci będą mogły zrobić kulki. Taśmę kleimy ze sobą w taki sposób, aby stworzyć lepką pajęczynę z otworami. Dzieci mają za zadanie przerzucać kulki papieru w taki sposób, aby nie przykleiły się do pajęczyny. Świetna zabawa, która zajmie dzieci na dłuższy czas.
Wojna na gąbkowe kuleczki
Potrzebujesz gąbki, którą należy pociąć na małe kawałki i zamoczyć w wodzie. W ten sposób masz już przygotowaną amunicję “na wojnę” Kto najbardziej mokry, ten przegrywa!
Zaginiony skarb
Wystarczy ukryć skarb w postaci słodyczy, czy biletów do kina, narysować mapę, dołączyć zadania na trasie, które pozwolą przejść do kolejnego etapu gry i świetna zabawa gotowa. Wszystko zależy od Twojej kreatywności, a i obowiązki domowe mogą zamienić się w zabawę.
Pokaz mody
Wystarczy wyłożyć odpowiednie ubrania i pokaz mody gotowy. W szczególności dla dziewczynek, choć pewnie nie tylko.
Co powiesz na domowe kręgle? Niech kulą będzie piłka, a kręglami butelki z wodą lub papierowe kubeczków.
Kto pierwszy na mecie
W odpowiedniej odległości ułóż dwa sznurki. Jeden z nich to linia startu, a drugi meta. Przygotujcie kostkę do gry. Zabawa polega na wykonaniu tylu skoków, ile wskaże liczba oczek. Kto pierwszy na mecie, ten wygrywa!
Tor przeszkód
Zróbcie domowy tor przeszkód. Wykorzystajcie to co macie w domu – kartony, butelki z wodą, miski, krzesła, poduszki. Zadanie jest oczywiste – wystarczy przejść bez strącenia np. butelek podczas slalomu.
Znajdź kolory
Zadanie polega na poszukiwaniu w pomieszczeniu przedmiotów w odpowiednim kolorze. Wyniki możecie notować lub zapamiętywać. Ciekawe komu uda się dostrzec najwięcej
ZAPRASZAMY do funkcjonujących na terenie powiatu koszalińskiego domów pomocy społecznej.
W chwili obecnej nie ma okresu oczekiwania na umieszczenie w domach pomocy społecznej. Wszystkie osoby skierowane przez Ośrodki Pomocy Społecznej po wykonaniu testów COVID 19, bez zbędnej zwłoki są umieszczane w wybranym Domu. Wszystkie nasze Domy spełniają standardy wymagane przepisami- w tym standardy reżimu sanitarnego. Co ważne – są nadzorowane przez Zachodniopomorski Urząd Wojewódzki i Powiat Koszaliński.
Na terenie Powiaty Koszalińskiego funkcjonują Domy dla:
osób przewlekle somatycznie chorych (w Mielnie, w Parsowie, w Cetuniu)
osób przewlekle psychicznie chorych (w Żydowie)
dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie (w Nowych Bielicach, w Bobolicach)
